Ένα ακόμα ασβεστοκάμινο ανακαλύφθηκε για να μπει κι αυτό στην πανέμορφη συλλογή μας.

Η διαδικασία της παρασκευής πάρα πολύ δύσκολη. Στην αρχή, ο χειριστής του, έπαιρνε τις πέτρες του ασβεστόλιθου, και αφού τις έσπαζε σε μικρότερα κομμάτια με τη βαριοπούλα, τις τοποθετούσε σαν ξερολιθιά κυκλικά από τη βάση του καμινιού μέχρι την κορυφή. Όταν τελείωνε με την τοποθέτηση της πέτρας έβαζε στην μέση, από την τρύπα του καμινιού, λεπτά ξύλα πεύκου και κατόπιν μεγάλους δαυλούς 80κ. περίπου.
Τα ξύλα τα έφερναν διάφοροι ξυλοκόποι του χωριού με μουλάρια και γαϊδούρια. Το φορτιό στον γάιδαρο ήταν 80-100 κιλά και στο μουλάρι 120-160 κιλά.
Από τη στιγμή που άναβε η φωτιά έπρεπε να καίει ακατάπαυστα τρία ημερόνυχτα, για να γίνει η θερμόλυση και να φύγει το διοξείδιο του άνθρακα από το ανθρακικό ασβέστιο των ασβεστόλιθων. Η θερμοκρασία για να επιτευχθεί αυτό έπρεπε να διατηρείται κοντά στους 1000 βαθμούς Κελσίου.
Αφού περνούσαν τρία 24 ώρα με ελάχιστο ύπνο, στα κλεφτά, έκλεινε με πέτρες για λόγους ασφαλείας την τρύπα του καμινιού μέχρι να κρυώσει.