Στο δρόμο του Μεγάλου Λάκκου των Λιμεναρίων, περίπου δυο χιλιόμετρα απόσταση υπάρχει το ασβεστοκάμινο του Χρηστάκου.

Εδώ έδινε τη μάχη του ο αγωνιστής της ζωής για να παρασκευάσει το πολύτιμο υλικό. Γεννημένος στο Ασβεστοχώρι Θες/νικης μυήθηκε από μικρός στην τέχνη, καθότι ήταν ορφανός από πατέρα. Υπηρέτησε την πατρίδα πάνω από 6 χρόνια . Έλαβε μέρος στην εκστρατεία της Μ. Ασίας, όπου και τραυματίστηκε, ως ακόλουθος του Πλαστήρα. Μεγάλωσε 6 κορίτσια.

Η διαδικασία της παρασκευής πάρα πολύ δύσκολη. Στην αρχή έπαιρνε τις πέτρες του ασβεστόλιθου, που είχε μεταφέρει από το λατομείο του κοντά στα Ραχίδια, αφού τις έσπαζε σε μικρότερα κομμάτια με τη βαριοπούλα, τις τοποθετούσε σαν ξερολιθιά κυκλικά από τη βάση του καμινιού μέχρι την κορυφή. Στο στάδιο αυτό έβαζε όλη την τέχνη του, για να μην καταρρεύσουν κατά την διαδικασία παρασκευής του ασβέστη. Όταν τελείωνε[ΚΣ1] με την τοποθέτηση της πέτρας έβαζε στην μέση, από την τρύπα του καμινιού, λεπτά ξύλα πεύκου και κατόπιν μεγάλους δαυλούς 80
κ. περίπου.

Τα ξύλα τα έφερναν διάφοροι ξυλοκόποι του χωριού με μουλάρια και γαϊδούρια. Το φορτιό στον
γάιδαρο ήταν 80-100 κιλά και στο μουλάρι 120-160
κιλά.

Από τη στιγμή που άναβε η φωτιά έπρεπε να καίει ακατάπαυστα τρία ημερόνυχτα, για να γίνει η
θερμόλυση και να φύγει το διοξείδιο του άνθρακα από το ανθρακικό ασβέστιο των ασβεστόλιθων. Η
θερμοκρασία για να επιτευχθεί αυτό έπρεπε να διατηρείται κοντά στους 1000 βαθμούς Κελσίου.

Αφού περνούσαν τρία 24 ώρα με ελάχιστο ύπνο, στα κλεφτά, έκλεινε με πέτρες για λόγους ασφαλείας
την τρύπα του καμινιού μέχρι να κρυώσει.

Μερικές φορές όταν είχε πολλές παραγγελίες, μιας και είχε εμβέλεια από τον Ποτό μέχρι τις Μαριές,
έμπαινε μέσα αψηφώντας την υψηλή ακόμα θερμοκρασία. Αφού φόρτωνε το κάρο του πήγαινε
τραγουδώντας το αγαπημένο του τραγούδι <<Τράβα καροτσιέρη τράβα να πάμε στα Τατάβλα…>>