ΠΗΓΕΣ – ΑΝΑΒΑΘΜΙΔΕΣ
SPRINGS – TERRACES

Το μεγαλύτερο μέρος των ορεσίβιων Καστρινών ασχολούνταν με την κτηνοτροφία Ωστόσο, στις ανατολικές πλαγιές του χωριού, εκεί όπου βρισκόταν η πηγή «Γονάτι», υπήρχαν αναβαθμίδες (ξερολιθιές) για την καλλιέργεια κηπευτικών Στα νοτιοδυτικά του χωριού οι καλλιεργήσιμες αναβαθμίδες αρδεύονταν από τη πηγή «Μπουρμάς» ή «Βρύση», καθώς από τη μικρότερη πηγή «Πουρί».  Στα ανατολικά του χωριού, μετά την πηγή «Γονάτι» και μέχρι τους καταράχτες στη θέση «Απόστολοι», υπήρχαν μεγάλες ιδιοκτησίες με οπωροφόρα δέντρα. Τέλος στα βόρεια του χωριού οι κάτοικοι είχαν μικρές καλλιεργήσιμες λωρίδες γης για να σπέρνουν καλαμπόκι, σιτάρι και τη σίκαλη και για τους αμπελώνες, οι οποίοι είχαν μεγάλη σημασία για την οικονομία του χωριού.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 ανέβαιναν τα καλοκαίρια και πολλοί άνθρωποι που έπασχαν από φυματίωση, δεδομένου ότι το νερό και το κλίμα του χωριού ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκό για την αντιμετώπιση της ασθένειας. Αυτό μάλιστα οδήγησε και στη δημιουργία κοινοτικού σανατορίου, το οποίο λειτούργησε όμως για σύντομο χρονικό διάστημα. Η οριστική ερήμωση των καλλιεργήσιμων εκτάσεων συντελείται μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και ιδιαίτερα μετά το κατέβασμα του νερού της πηγής «Γονάτι», τη δεκαετία του 1960, στα Λιμενάρια.

Most of the inhabitants of Kastro were engaged in animal husbandry. However, on the eastern slopes of the village, where the spring “Gonati” was located, there were terraces (dry stone walls) for the cultivation of vegetables. In the southwest of the village, the cultivable terraces were irrigated by the spring “Bourmas” or “Vrysi”, as well as by the smaller spring “Puri”. To the east of the village, after the spring “Gonati” and up to the waterfalls at the location “Apostoli”, there were large properties with fruit trees. Finally, on the north side of the village, the residents had small cultivated strips of land to sow corn, wheat, and rye, and for the vineyards, which were of great importance to the economy of the village.

In the late 1930s, many people suffering from tuberculosis came up to Kastro in the summers, since the water and climate of the village were particularly favourable for the treatment of the disease. This even led to the creation of a community sanatorium, but it operated for a short time only. The final desolation of the arable land takes place after the Second World War and especially after the descent of water from the spring “Gonati” in the 1960s in Limenaria.